Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 390

"ไอ้สาม!"

ผมหันกลับไปมอง เห็นเหลียนย่ากวงกำลังร้องไห้น้ำตาไหลพราก

ทั้งตัวผมสั่นสะท้าน

เหลียนย่ากวงรีบกอดผมแน่น "เป็นนายจริงๆ เป็นนายนี่เอง วันนั้นฉันรู้สึกว่าเธอคุ้นมากๆ... ทำไมเธอถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ?"

"พี่หลิว..."

หลิวหมิ่นที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็มองผมด้วยดวงตาที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

ผมยิ้มเล็กน้อ...