Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 373

"ลิ่วน้อง ลิ่วน้อง?"

หม่าโป๋กลั้นความตื่นเต้นในใจไว้ จนกระทั่งผมปิดประตู เขาจึงทนไม่ไหวพุ่งเข้ามาหาอย่างไร้ภาพลักษณ์ แต่พอเห็นแขนซ้ายที่บาดเจ็บของผม ดวงตาเขาก็แดงก่ำด้วยความเป็นห่วง "เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า น้องชายเจ้าลำบากมากสินะ..."

"พี่หม่า..."

ผมอยากเชื่อว่าความรู้สึกของหม่าโป๋ที่มีต่อผมนั้นจร...