Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 371

ช่างน่าอับอายเหลือเกิน

ช่างน่าอับอายเหลือเกิน!

เมื่อกี้ยังคุยโวว่ากูใช้มือเดียวก็จัดการได้ ไม่คิดว่าครั้งแรกจะไม่ราบรื่นขนาดนี้

ไม่ใช่นะ ปกติมือเดียวก็ทำได้นี่หว่า

ผมทำหน้าเจื่อน

แต่โลจิงเฉินกลับจ้องมองตรงที่ซิปหนีบอย่างไม่วางตา เธอเอามือปิดปากพลางอุทาน "พระเจ้า ที่แท้ไม่ใช่เหล็กเส้นนี่นา นี่ม...