Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 229

ขนหัวของผมลุกซู่

ผมจ้องมองกระดาษแผ่นนี้ นิ่งอึ้งไปเต็มสามนาที!

ไม่ได้เกินจริงเลยสักนิด

ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ผมไม่เคยตกตะลึงขนาดนี้ ไม่เคยรู้สึกเหลือเชื่อขนาดนี้ และไม่เคยรู้สึกสยองขนาดนี้มาก่อน!

"ฉันไปละนะ แวะมาทางนี้พอดี..."

หลินซีเอ่อร์เม้มปาก มองผมแวบหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าแววตาของเธอแสดงความรู้สึกอะไร...