Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 155

"วันนัน!"

"วันนัน!"

เสียงของผมกับหลินหรั่วดังขึ้นพร้อมกัน

วันนันล้มลงบนพื้นแล้ว

"แม่งเอ๊ย! แม่งเอ๊ย!"

หัวใจผมเหมือนถูกกระแทกอย่างรุนแรง จู่ๆ ก็ว่างเปล่า ผมรู้สึกว่าตัวเองสูญเสียสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตไปแล้ว

วันนัน...

ผมยังคงเห็นภาพราง ๆ ของเมื่อคืน ภายใต้แสงไฟสลัว ใบหน้าอันงดงามแต่แฝงความดื้...