Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 151

ในยามนั้น ลินรั่ว ช่างงดงามนัก

งดงามจนทำให้คนหายใจไม่ออก

ผมอดไม่ได้ที่จะจูบเธอ ดื่มด่ำกับความหอมหวานที่เป็นของเธอด้วยหัวใจ

ในช่วงเวลานั้นไม่มีใครอยู่แถวนี้ สองคนจึงปล่อยตัวอย่างเต็มที่ ลินรั่วจึงเพลิดเพลินไปกับมัน ผมนอนเอนตัวบนเก้าอี้นอน เธอทาบทับอยู่บนตัวผม ร่างกายผมสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลจากร่...