Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1039

ฉันมองไปที่ความพร่ามัวในห้วงอวกาศนั้น

ดูเหมือนจะเป็นคนที่กำลังตำหนิหลู่เหยียน

ฉันพยายามมองให้ชัด แต่ทุกอย่างกลับเป็นเพียงความสับสนวุ่นวาย

หลู่เหยียนกำลังร้องไห้

ฉันวิ่งไปหาเธอ แต่กลับไปไม่ถึง

"ท่านซ้ายมอ..."

"อืม เรียกข้าว่าขวามอ..."

บทสนทนานี้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง

แล้วหลู่เหยียนก็เงยหน้าขึ้นมองไปที...