Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1017

มูเจี้ยนหลินยิ้มจาง ๆ "ถูกต้อง นั่นคือการพิพากษา..."

ผมสูดลมหายใจลึก ในใจเริ่มมีลางสังหรณ์ไม่ดี

มูเจี้ยนหลินเหม่อมองทิวทัศน์ขุนเขาอย่างเนิบนาบ ภูเขาไท่หังในฤดูหนาว แม้จะดูเหี่ยวแห้ง แต่กลับแฝงไว้ด้วยความห้าวหาญอันแข็งกร้าว เมื่อเงยหน้ามอง ทำให้รู้สึกราวกับอกผายไหล่ผึ่ง

"ชีวิตคนเรา สุดท้ายก็มีกำ...