Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1015

โอ้ยเฮ้ย!

ปากกาของผมนี่สุดซวยจริงๆ!

เสียงคำรามกุรุกุรุนั่น ในป่าเขาลึกแบบนี้ ช่างน่าขนลุกสุดๆ เพราะตอนนี้พวกเราเดินตามทางเล็กๆ มาถึงพื้นที่ป่าโปร่งแห่งหนึ่งพอดี ต้นไม้แห้งตาย หญ้ารกเรื้อ ก้อนหินระเกะระกะ ที่นี่คงเคยมีคนอยู่อาศัย เพราะรอบๆ ยังมีบ้านเรือนที่พังทลายอยู่บ้าง หน้าบ้านพวกนั้นมีกองหญ้าร...