ขยะศักดินา

บทที่ 69

ลี่หมิงอานยิ้มเล็กน้อย มองไปยังศาลาเล็กๆ ที่อยู่ไกลออกไป ในสวนหลังบ้านมีเรือนกระจกสำหรับปลูกดอกไม้ น่าเสียดายที่ไม่มีใครดูแล ผ่านฤดูหนาวมาหนึ่งฤดู เหลือเพียงกระถางดอกไม้ไม่กี่ใบที่มีแต่กิ่งก้านโกร๋นเหี่ยวแห้ง

ทั้งสองเดินชมตึกสไตล์ตะวันตกเป็นเวลานาน เมื่อมาถึงห้องหนึ่งบนชั้นสองที่มีทัศนียภาพกว้างไกล...