ขยะศักดินา

บทที่ 47

หลันอวี้ลืมตาขึ้น เห็นรอบด้านมืดสนิท ในมุมกรงเหล็กสี่เหลี่ยมมีร่างผอมบางขดตัวอยู่

เขาหายใจสะดุด เดินเข้าไปใกล้ แล้วเห็นเธอผมเผ้ายุ่งเหยิง ดูทุลักทุเล หลังมีรอยแผลเปิดเนื้อ เปื้อนคราบเลือด

ทันใดนั้น สายตาของหลันอวี้ตกอยู่ที่ดอกไม้สีชมพูบนศีรษะของเธอที่กำลังจะร่วงหล่น เขาพึมพำเรียก "อิ๋นฮวน?"

คนที่...