Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 18

ลี่หมิงเจิงพูดจาตรงไปตรงมา มือก็ลูบไล้อย่างไร้ความยั้งคิด เขาบีบเคล้นริมเนื้อนุ่มนิ่มทั้งสองข้าง แล้วแหวกออก ไม่ละเว้นแม้แต่ติ่งเนื้อเล็กๆ นั้น

หลานอวี่หายใจหอบ ทั้งร่างราวกับตกอยู่ในเงื้อมมือของเขา ก้นเกร็ง เขากัดริมฝีปากแน่น ไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย

จุดนั้นของเขาเพิ่งถูกลี่อวี่ชิงรุกล้ำเมื่อคืน ...