มาเล่นเกมกันเถอะ

บทที่ 62

ซวี่อันผิงลังเลเพียงวินาทีเดียว เขารู้สึกว่าไม่มีใครพูดกับเขามาเป็นศตวรรษแล้ว ความคิดของเขาเริ่มช้าลงและสับสน การสนทนาและกลิ่นหอมของอาหารทำให้เขาเห็นความหวัง

"เป็นโสเภณีก็ยังดีกว่าอดตาย!" เขาคิดอย่างสับสนพลางอ้าปากรับอวัยวะเพศของชายคนนั้น

ไม่มีกลิ่นน้ำหอม ไม่มีแม้แต่ร่องรอยการชำระล้าง ซวี่อันผิงได...