มาเล่นเกมกันเถอะ

บทที่ 61

อย่างไรก็ตาม มือและเท้าของเขายังคงถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวน โซ่เหล็กที่คอก็จำกัดขอบเขตการเคลื่อนไหว สิ่อันผิงใช้ความพยายามอย่างมากในการค้นหาและสำรวจ แต่ก็ไร้ผล เสียแรงไปเปล่าๆ

เขานอนตะแคงอยู่บนพื้นด้วยความสิ้นหวัง ฟังเสียงหอบหายใจของตัวเอง รู้สึกวิงเวียนศีรษะ ไม่สามารถแยกแยะระหว่างกลางวันกลางคืน เวลา...