มาเล่นเกมกันเถอะ

บทที่ 15

ยามเย็นย่ำ

ยามพลบค่ำ เขาบอกลากับนายหน้าอสังหาริมทรัพย์แล้วนั่งรถไฟใต้ดินกลับโรงแรม วันนี้ไม่ค่อยราบรื่นเท่าไหร่ อพาร์ตเมนต์ที่ได้ไปดูมาหลายที่ ก็มีแต่พวกที่ทรุดโทรมเกินไป หรือไม่ก็เสียงดังวุ่นวาย อยู่ไปนานๆ คงทำให้คนรู้สึกราวกับถูกชีวิตกดทับจนหลังงอ ไม่มีแรงจะฮึดสู้ เขาจึงปฏิเสธไปอย่างไม่ลังเล

พ...