Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 9

ความเศร้าสลดปกคลุมยามพลบค่ำ ขณะที่มองบันไดเปล่าเปลี่ยวในความหนาว น้ำค้างเกาะตัวบนลานชื้น ลมพัดกิ่งต้นกุ้ยเลยร่วงหล่น แสงอาทิตย์เอียงลายังคงเย็นเฉียบ ยอดเขาในม่านเมฆมัวหมองยามสาย น่าสงสารฝูงห่านที่บินเป็นแถว เป็นจุดเล็กๆ เรียงรายในท้องฟ้าไกล

แม้อากาศไม่หนาว แต่ใจกลับเย็นเยียบ จื้อเยี่ยนสะบัดมือออกจา...