Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 89

แต่โบราณกาลความกตัญญูหนักยิ่งกว่าภูผา ชาตินี้ไม่อาจตอบแทนได้ จึงสารภาพด้วยเสียงแห่งหัวใจ หยดน้ำหนึ่งควรตอบแทนด้วยสายธารา เมื่อใดจะปลดเปลื้องหนี้บุญคุณนี้ได้ จือเอี้ยนยืนนิ่งงันอยู่กับที่ ลมหายใจพลันหนักอึ้ง ราวกับมีใครบีบคอไว้ เขาพยายามค่อยๆ หายใจเบาๆ แต่กลับรู้สึกเหมือนไฟร้อนแผดเผาอก

เสี่ยวเย่หันห...