Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 77

จูเหยียนซ่อนมือที่กำแน่นเป็นกำปั้นไว้ในแขนเสื้อ เล็บของเขาแทบจะจิกลงไปในเนื้อ

"เสี่ยวเย่ย์ เจ้าช่างโง่เขลานัก! ปล่อยภัยร้ายไว้ไม่กำจัด วันหน้าเจ้าต้องเสียใจแน่"

ไหล่ของเสี่ยวเย่ย์สั่นไม่หยุด เขาข่มมือที่ยกขึ้นของตัวเอง เพียงชั่วขณะหนึ่ง ดวงตาของเสี่ยวเย่ย์ทอดมองอย่างเยียบเย็น มืดมนดุจยมราชแห่งนรก

...