กราบเรียนคุณชาย ท่านอ๋องเป็นเด็กชายในหอนางโลม

บทที่ 34

ภายนอกปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน หิมะยังไม่ละลายหมด เข่าของเขาจมลงในหิมะ ความเย็นแผ่ซ่านจากขาขึ้นมา จื้อเยี่ยนหนาวจนสั่นไม่หยุด ในใจกลับรู้สึกจนปัญญาต่อเสี่ยวเย่ที่อยู่ในคืนหิมะนั้น ตัวเขาเอง... จริงๆ แล้ว... ทำผิดต่อเสี่ยวเย่

จื้อเยี่ยนกำลังรู้สึกผิดอย่างรุนแรง แม้จะทั้งหนาวทั้งเจ็บ ก็ไม่มีความกล้าที่จ...