Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 27

เมื่อเห็นสีหน้าขมึงทึงของเสี่ยวเย่ เขากลืนน้ำลายเงียบๆ แล้วคลานถอยไปด้านข้าง ถ้าไม่หนีตอนนี้ จะรอตอนไหนอีก?

จือหยันรีบลุกขึ้นเตรียมจะวิ่งหนี เสี่ยวเย่มองแผ่นหลังของเขา คำว่า "หยุด" ยังไม่ทันหลุดจากปาก ก็รู้สึกว่าตาพร่ามัวไปหมด

จือหยันลากขาที่เป็นง่อยของตัวเอง วิ่งได้เร็วพอสมควร ตัวสั่นๆ แต่ก็มุ่งม...