Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 23

ขาของจื้ออั้นปวดร้าวขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเสี่ยวเย่เดินเข้ามาใกล้ กล้ามเนื้อทั่วร่างของเขาก็เกร็งเขม็ง ข้า... ข้า... ยังคงทนรับความโกรธเกรี้ยวของพี่ใหญ่ไม่ไหว

ลากขาที่บาดเจ็บคลานไปอีกไม่กี่ก้าว ตัวสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว หวังเพียงจะอยู่ให้ห่างๆ ยอมรับผิดและรับการลงโทษ แต่จื้ออั้นทำได้เพียงข้อแรกเท่...