กราบเรียนคุณชาย ท่านอ๋องเป็นเด็กชายในหอนางโลม

บทที่ 15

จื้อเยี่ยนเจ็บจนตัวงอ กลางวันแสกๆ ถูกลงโทษเช่นนี้ ทั้งหน้าตาและศักดิ์ศรีก็รับไม่ได้ ยิ่งโก่วต้านยังยืนมองอยู่ข้างๆ ด้วย จึงร้องไห้ด้วยความคับแค้นใจ

"พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ ไว้หน้าหน่อยเถอะ! จื้อเยี่ยนรู้ตัวแล้วว่าผิด!"

เสี่ยวเย่ยกมือฟาดอีกสามที รู้สึกว่าจื้อเยี่ยนพยายามขดตัวสุดกำลัง แม้จะรู้สึกสงสาร แต่ก...