Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 137

เพียงแค่กระซิบเบาๆ หนึ่งประโยค ร่างของจื้อเยี่ยนก็สั่นไม่หยุด ความเศร้าโศกอัดแน่นในอก รู้สึกราวกับหัวใจถูกบีบรัด จื้อเยี่ยนกำหมัดทุบอกตัวเองสองครั้งอย่างแรง กลั้นน้ำตาเอาไว้ ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเสี่ยวเย่ "พี่ใหญ่"

"องค์ชายเหิงสวรรคต"... ผู้มีปัญญาเลิศ เชี่ยวชาญในการประพันธ์ ทุก...