Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 114

"อะไรน่ะ?" เสี่ยวจื่อยวี่สะบัดศีรษะแรงๆ แต่ยังรู้สึกมึนงง เห็นเพียงรอยยิ้มประหลาดที่มุมปากของจื้ออี้อย่างรางเลือน

เสี่ยวจื่อยวี่รู้สึกเย็นวาบที่ใจ สมองพลันแจ่มชัดขึ้นทันที เขาลูบคลำตัวเองไปทั่วสักพัก จึงเข้าใจและจ้องมองจื้ออี้ด้วยสายตาเกรี้ยวกราด แล้วตวาดว่า "เสี่ยวจื้ออี้ นั่นคือตราประจำตัวของทหาร...