Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 93

ฉันถามออกไปแบบนั้น สวี่หลิงมองฉันด้วยท่าทางเขินอายนิดๆ บิดๆ เบี้ยวๆ ไม่ยอมตอบ ฉันมองเธอด้วยความสงสัย แล้วถามต่อว่า "เป็นอะไรรึเปล่า?"

สวี่หลิงสูดลมหายใจลึก เหมือนตัดสินใจได้แล้ว เดินมาจับแขนฉันพลางพูดว่า "จริงๆ ที่ชวนนายออกมาวันนี้ก็เพราะอยากให้ช่วยอะไรสักอย่างน่ะ"

ฉันบอกว่าก็พูดมาสิ จะมัวอ้ำอึ้...