วัยรุ่นที่ไม่อาจหยุดยั้ง

บทที่ 530

วรรณกรรมจีน

ผมนึกว่าเธอไม่สบายเสียอีก จึงถามด้วยความเป็นห่วง "ลินเซีย เธอไม่เป็นอะไรนะ?"

ใบหน้าเธอยิ่งแดงกว่าเดิม ราวกับนึกถึงบางสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเขินอาย เธอรีบส่ายหน้าพลางตอบ "ไม่... ไม่มีอะไรหรอก"

ผมอุทานเบาๆ อย่างงุนงง แม้ในห้องจะมีฝุ่นเกาะ แต่ทุกอย่างยังอยู่ครบ ทั้งเสื้อผ้าเก่าๆ และรูปถ่า...