Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 502

ภาษาไทย

ฉันพยักหน้า เห็นเธอเป็นแบบนี้ ฉันกลัวจริงๆ ว่าจะให้ความหวังเธอมากเกินไป จึงพูดเสริมว่า "แต่แค่นั้นเองนะ น่าเสียดายที่ฉันก็นึกอะไรที่มีประโยชน์ไม่ออกเลย"

"ไม่เป็นไรหรอก!" เธอยิ้มน้อยๆ บอกว่านี่ก็ถือว่าก้าวหน้าแล้ว เดี๋ยวเราไปที่ต่อไปกัน

หลังจากออกจากลานสเก็ตแล้ว เธอพาฉันไปที่โรงเรียนมัธยมห...