Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 500

เมื่อเห็นเสี่ยวเสี่ยวจมอยู่ในห้วงความทรงจำ ใบหน้าเธอฉายแววความสุข ผมรู้ว่าเหตุการณ์ที่เธอเล่ามาเป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้น

ผมพยายามนึกย้อนกลับไป แต่น่าเสียดายที่ผมยังคงไม่มีความทรงจำใดๆ จึงส่ายหน้าพลางพูดว่า "ไม่มีเลย เสี่ยวเสี่ยว ขอโทษนะ"

รอยยิ้มแห่งความสุขบนใบหน้าเธอเปลี่ยนเป็นความผิดหวัง เธอยิ...