Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 49

เมื่อเห็นสีหน้าบึ้งของหลินเซี่ย ผมรู้ตัวว่าพูดอะไรผิดไปจนทำให้เธอโกรธอีกแล้ว รีบพูดว่า "ผม...ผมหมายถึงขี้หึง คนสวยใจกว้างอย่างเธอ งามจนปลาจมนกตกน้ำ จะมาขี้หึงได้ยังไงกัน ใช่มั้ยล่ะ?"

หลินเซี่ยได้ยินแล้วมองผม พรืดออกมาหัวเราะไม่หยุด บอกว่า "ไอ้บ้า มาหาฉันทำไม?"

ผมบอก "อยู่บ้านเบื่อๆ ก็เลยมาหาเธอไ...