Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 468

ลินเซี่ยชะงัก แล้วพูดอย่างไม่พอใจว่า "นายนี่ไม่มีความจริงใจเลยนะ รอจนเลยเวลาอาหารกลางวันแล้วค่อยมาชวนกิน"

จริงด้วยสิ ผมหัวเราะแห้งๆ อย่างเก้อเขิน บอกว่างั้นออกมาดื่มอะไรกันหน่อยละกัน เธอสะดวกไหม? ผมอยู่หน้าโรงพยาบาลของเธอนี่แหละ เธอตอบว่า "นายมาถึงแล้ว ฉันจะไม่สะดวกได้ยังไง รอแป๊บนึงนะ"

ไม่นานหล...