Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 429

สุหลิงสังเกตเห็นว่าผมดูแปลกๆ เธอถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า ผมหัวเราะแห้งๆ แล้วบอกว่าซินเอ๋อร์ใกล้จะเลิกเรียนแล้ว ผมต้องไปรับเธอ

เธอชะงักเล็กน้อย สีหน้าดูแปลกไป แล้วบอกว่า "งั้นรีบไปเถอะ อย่าให้เด็กรอจนกระวนกระวายเลย"

ถึงเวลาที่ต้องไปจริงๆ ผมรีบลาพ่อแม่ของเธอ แม่ของเธอยังชวนให้ผมอยู่กินข้าวด้วยกัน ผมไ...