Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 302

หลังจากโยนเสื้อออกไป เสียงปืน "ปัง ปัง" ดังขึ้นยิงใส่เสื้อตามคาด มีคนจับตาดูพวกเราอยู่จริงๆ ผมสะดุ้งโหยง ไม่มีเวลาคิดอะไรมากแล้ว ไม่วิ่งก็เท่ากับรอความตาย

ผมจึงคว้ามือหลี่เมี่ยวเมี่ยวแล้วพุ่งตัวออกไปทันที อาจเพราะอยู่ในสถานการณ์คับขัน วิ่งช้าก็อาจเอาชีวิตไม่รอด เลยวิ่งได้เร็วผิดปกติ

คนคนนั้นคงถูกเ...