Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 26

ภาษาไทย

ผมกอดสุหลิงไว้โดยไม่พูดอะไร เธอก็ไม่ได้ขัดขืน แต่ผมกลัวว่าถ้ากอดนานเกินไปเธอจะคิดว่าผมเอาเปรียบ จึงปล่อยเธอออก แล้วมองหน้าเธอพร้อมพูดอย่างโกรธๆ ว่า "เธอนั่นแหละที่โง่ ใครใช้ให้เธอไปหาหวังซิงเพื่อฉันล่ะ"

สุหลิงชะงัก สีหน้าเธอดูไม่ดี เธอถามว่า "นายรู้แล้วเหรอ"

"ถ้าฉันไม่รู้ เธอก็จะปิดฉันไปเ...