วัยรุ่นที่ไม่อาจหยุดยั้ง

บทที่ 25

"หวังซิง มึงไปตายซะ กูไม่ให้อภัยมึงแน่!" ผมพ่นประโยคนี้ออกมาก่อนจะเร่งฝีเท้าไปยังโรงเรียน

ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้ใจผมยิ่งไม่สงบ ความรู้สึกผิดต่อซูหลิงก็ยิ่งรุนแรง ความเกลียดที่มีต่อหวังซิงก็พุ่งพรวดขึ้นเป็นเท่าตัว แม้กระทั่งตัวเองผมก็เกลียด ถ้าผมมีความสามารถมากกว่านี้ ซูหลิงก็คงไม่ต้องไปเป็นเพื่อนไอ้หว...