Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 189

จนกระทั่งหกโมงเย็น รถไฟยังคงเคลื่อนตัวอย่างเชื่องช้า ไม่รู้เลยว่าจะถึงเมื่อไหร่ ท้องก็ร้องจ๊อกๆ แล้ว

พอดีมีพนักงานรถไฟเดินขายขนมขบเคี้ยวมาพร้อมเสียงป่าว ผมเรียกเธอเข้ามา แต่มีแต่ขนมแห้งๆ ทั้งนั้น ไม่น่ากินเลยสักนิด ดีที่ยังมีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป เสี่ยวเสียวที่นั่งข้างๆ ก็มองมาที่ผม ผมชะงักไปครู่หนึ่...