Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 146

ลิ่นเซี่ยรีบปัดมือฉันออกทันที แล้วพูดอย่างหงุดหงิด "เจ็บขนาดนี้แล้วยังไม่รู้จักอยู่นิ่งๆ อีก"

ฉันยิ้มซุกซน พูดว่าแค่ขาเจ็บไม่เห็นเกี่ยวอะไร ฉันคิดถึงเธอนี่นา พูดพลางกอดลิ่นเซี่ยอีกครั้ง

ใบหน้าเธอแดงระเรื่อขึ้นมา เธอบอก "อย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวแม่นายกลับมาเห็นเข้า ฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน" ฉันบอกว่า "...