Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 142

เมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง คนแรกที่ผมเห็นก็คือแม่ของผม เธอกำลังจ้องมองผมอยู่ด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความวิตกกังวล ยังมีร่องรอยน้ำตาเปื้อนอยู่ เมื่อเห็นผมตื่น เธอพูดอย่างดีใจว่า "ลูกตื่นแล้วเหรอ ทำแม่ตกใจแทบแย่"

แม่กอดผมไว้แน่น ซบหน้าลงบนอกผมแล้วร้องไห้ ผมรู้สึกละอายใจอย่างมาก จึงพูดออกไปว่า "แม่ครับ ผมขอ...