วัยรุ่นที่ไม่อาจหยุดยั้ง

บทที่ 118

วรรณกรรมจีน

พอดีเลย ผมยังไม่ทันเดินมาถึงประตูหมู่บ้านเลย จู่ๆ มีคนเรียกผมจากข้างหลัง พอหันไปมองก็เห็นต้าซิ่วกำลังเดินมาแบบเนิบๆ ผมถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ แล้วตะโกนใส่เขาว่า "เฮ้ย! แกมาสายแล้วนะ ทำไมยังไม่ไปโรงเรียนอีกล่ะ?"

ต้าซิ่วเดินมาหา บอกว่า "รีบอะไรขนาดนั้น ก็แค่ตื่นเช้าไม่ทัน มาสายนิดหน่อยเอง ดู...