Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 967

ลิ่นเสวี่ยหรูยิ่งฟังยิ่งงุนงง ไม่เข้าใจเลยว่าพวกเขากำลังพูดอะไรกัน จนต้องกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิด แต่มือก็ยังคงกำปืนไว้แน่น

ซูเสี่ยวเสี่ยวค่อยๆ ขยับเข้าไปสองก้าว กระซิบเบาๆ ว่า "เดี๋ยวพวกเธอสามคนวิ่งหนีให้เร็วที่สุด อย่าหันกลับมามอง ฉันจะช่วยถ่วงเวลาให้"

"เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ? แล้วเธอล่ะจะท...