Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 966

ราตรี, ความเงียบงันแห่งความตาย

แผ่นดินรกร้าง พระจันทร์เสี้ยวดั่งเคียว แสงจันทร์สีแดงอมชมพู เส้นขอบฟ้าทอดยาวสุดลูกหูลูกตา แต่กระนั้นก็ยังไม่อาจมองเห็นความเขียวขจีหรือความหวังใด ๆ

ชายชราผู้หนึ่ง รูปร่างเล็กผอม ดูคล้ายคนตัดฟืน ดวงตาเปล่งประกาย ใบหน้าเหี่ยวเหลือง แต่งกายซอมซ่อ มองไม่ออกว่ามีที่มาที่...