Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 955

ยางอวี่จำต้องหาก้อนหินใกล้ๆ นั่งลง ท่ามกลางหญ้ารกที่อบอวลด้วยกลิ่นเน่าเหม็นและคาวเลือด

ริมฝีปากของเหอซือเอี๋ยนแห้งแตก ลมหายใจอ่อนระโหย ยางอวี่กอดเธอแน่นไว้ในอ้อมแขน พรำ่พึมพำ่ ขณะที่ลูบใบหน้าเธอ—ใบหน้าที่งดงามราวกับเทพธิดา

ในจังหวะนั้น สายตาของยางอวี่เหลือบไปเห็นสิ่งหนึ่งท่ามกลางกองหญ้า เขามองเห...