Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 654

ยางอวี่คิดอยู่ในใจ แน่นอนว่าเป็นเพียงคำพูดที่เกิดจากความโมโห ตอนนี้ ได้แต่นอนอยู่ในโลงศพและบ่นพึมพำเท่านั้น

แล้วก็รอความตาย

ยางอวี่แทบมองไม่เห็นความหวังที่จะมีชีวิตรอดเลย

ความสิ้นหวังค่อยๆ แทรกซึมเข้าไปถึงไขกระดูก จนกระทั่งเขาหลับตาผล็อยหลับไป

ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่

ทันใดนั้น

เมี้ยว!

เสียงแมวร้อ...