สายลมและจันทราแห่งชนบท

บทที่ 3

ยางอวี่: บทแปลนวนิยายจีน

ยางอวี่บ่นอยู่ในใจว่าเส้นทางไปยังหมู่บ้านอาบน้ำช่างคดเคี้ยวเหลือเกิน วนไปวนมาไม่พอ ยังต้องปีนเขามากมายขนาดนี้ ไม่มีถนนหลวงผ่าน ตัดขาดจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง

ยางอวี่ถอนหายใจด้วยความเศร้า โทษตัวเองที่ไม่เอาไหน โชคช่างร้ายเสียจริง เขาคิดว่าจะได้อยู่ในเมือง ไม่คิดว่าจะต้องมาอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ห่างไกลความเจริญเช่นนี้

ที่จริงหมู่บ้านอาบน้ำนี้ ยางอวี่เคยมาตอนเด็กครั้งหนึ่ง น้าสาวของเขาอาศัยอยู่ที่หมู่บ้านนี้ น้าสาวคนนี้ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด เป็นเด็กที่ย่าเก็บมาเลี้ยง จึงไม่ได้พบกันมาสิบกว่าปีแล้ว รู้แค่ว่าน้าสาวมีลูกสาวสามคน

ลูกสาวคนโต หรือพี่สาวฝ่ายมารดา ยางอวี่เคยเล่นด้วยกันตอนเด็ก ส่วนน้องสาวอีกสองคน ยางอวี่ไม่เคยเห็นหน้าจริงๆ น้าสาวแต่งงานไปไกล การไปมาหาสู่จึงน้อยลง

ยางอวี่ได้แต่กัดฟันอดทน จิบน้ำพุหวานสักอึก แล้วสะพายกระเป๋าเดินทางต่อไป เส้นทางบนภูเขานี้จะเรียกว่าถนนได้อย่างไร หญ้ารกเต็มไปหมด คาดว่าปกติคนในหมู่บ้านก็คงไม่ค่อยออกจากภูเขามา

เดินไปอีกกว่าชั่วโมงจึงค่อยๆ เห็นเงาของหมู่บ้านอาบน้ำ

มองลงไปจากยอดเขาท่ามกลางหมอกหนา หมู่บ้านอาบน้ำตั้งอยู่สองฝั่งของหุบเขา ตรงกลางมีแม่น้ำสายหนึ่ง ชื่อแม่น้ำอาบน้ำ เพราะน้ำใสสะอาด รสชาติหวานชื่นใจ ชาวบ้านหลายคนจึงมักมาอาบน้ำชำระร่างกายในแม่น้ำนี้ จึงได้ชื่อเช่นนั้น และหมู่บ้านก็ได้ชื่อมาจากแม่น้ำนี้เช่นกัน

มีเรื่องเล่าว่าผู้หญิงในหมู่บ้านอาบน้ำทุกคนมีผิวขาวผ่องดั่งหิมะ ผิวเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล ไร้ที่ติ ก็เพราะน้ำที่หวานสะอาดนี้เอง

แต่คำว่า "อาบน้ำ" (อวี่นวี่) ฟังคล้ายกับ "ยั่วยวน" (อวี่นวี่) แรกๆ สาวๆ ในหมู่บ้านก็คัดค้าน แต่นานวันเข้าก็ค่อยๆ ยอมรับไป

เขาด้านหน้าของหมู่บ้านปลูกต้นท้อเต็มไปหมด เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิพอดี ดอกท้อบานสะพรั่งแดงทั่วทั้งภูเขา เหมือนสาวน้อยที่กำลังเริ่มรู้จักความรัก ส่วนเขาด้านหลังเป็นผืนป่า ต้นไม้เขียวชอุ่ม กลับยิ่งเหมือนเอกลักษณ์พิเศษของหญิงสาว

"ผมส่งคุณถึงแค่นี้นะ ผมต้องรีบกลับแล้ว คุณเดินตามทางลงเขานี้ไปเรื่อยๆ ก็จะถึง" ไกด์เช็ดเหงื่อ มองท้องฟ้าที่เริ่มมืด หากไม่รีบกลับก็จะอันตราย บนภูเขานี้มักมีสัตว์ป่าออกมาเพ่นพ่าน

ยางอวี่ให้ทิปแล้วแบกร่างที่เหนื่อยล้าเดินมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้าน

เส้นทางด้านล่างนี้เชื่อมต่อกับแม่น้ำอาบน้ำ เดินไปได้ครึ่งทาง ยางอวี่เหงื่อท่วมตัวแล้ว เห็นข้างหน้ามีบ่อน้ำ จึงลงไปที่แม่น้ำ ตั้งใจจะล้างหน้าให้เย็นสบาย

น้ำนี้ช่างสบายจริงๆ ล้างหน้าไปรอบหนึ่ง ทันใดนั้นทั้งร่างก็รู้สึกสดชื่นเย็นสบาย พอเงยหน้าขึ้นมองไปในบ่อน้ำ ก็พบว่าด้านในมีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังอาบน้ำอยู่

หญิงคนนี้มีผิวสะอาดบริสุทธิ์ ไร้ตำหนิ แช่อยู่ในน้ำ น้ำท่วมพอดีถึงหน้าอก บนทรวงอกอวบอิ่มมีหยดน้ำเกาะพราวระยับอยู่หลายหยด ดูเปล่งปลั่งมีชีวิตชีวา จนยางอวี่ตกตะลึง

โลกนี้มีสิ่งงดงามถึงเพียงนี้ด้วยหรือ!

หญิงสาวแรกๆ ไม่ทันสังเกตเห็นยางอวี่ หลายครั้งเกือบจะลุกขึ้นยืน เกือบจะเผยให้เห็นทรวงอกทั้งคู่ ยางอวี่มองจนน้ำลายไหล ภาพงดงามเช่นนี้ในเมืองไม่มีให้ชื่นชม เขามองอย่างเคลิบเคลิ้มจนลืมไปว่าตนเองกำลังแอบดู

หญิงสาวเพิ่งจะลุกขึ้น พอเงยหน้ามองก็พบว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังจ้องมองร่างกายของเธออย่างตาเป็นมัน ด้วยสัญชาตญาณจึงร้องเสียงดัง รีบย่อตัวลงไปในน้ำ

"ไอ้บ้ากาม! ไอ้โรคจิต! ไปให้พ้น!" หญิงสาวหยิบก้อนหินขว้างมา แต่บังเอิญขว้างโดนหน้าผากของยางอวี่พอดี ยางอวี่จึงได้สติ

ยางอวี่หน้าแดงด้วยความอับอาย รีบหันหลังเดินจากไป แต่เพิ่งเดินไปได้สองก้าว ก็ได้ยินเสียงร้อง "อ๊า!" จากด้านหลัง ยางอวี่ไม่ได้สนใจ