Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 289

สิ่งเหล่านี้ หยางอวี่ไม่สามารถระบายกับใครได้ คนอื่นคงคิดว่าเขาเป็นคนโง่ เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลย ถ้าจะบอกว่าเหตุการณ์ที่ดาดฟ้าโรงเรียนเป็นความฝัน ก็พอเข้าใจได้ แต่ครั้งนี้ มันไม่ใช่ความฝันจริงๆ

"กูเป็นโรคประสาทจริงๆ เหรอวะ?" หยางอวี่เยาะเย้ยตัวเอง "คงต้องไปโรงพยาบาลจิตเวชจริงๆ แล้วมั้ง"

ปกติเวลาเล่...