Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 167

หยางอวี่ไม่ได้ห้ามเธอ เพราะของแบบนี้กินไปก็ไม่เป็นอะไร อยากกินก็กินไป เขาไม่ได้คิดอะไรมาก หยางหลินจึงเอนตัวลงนอน

หลี่หรั่วสุ่ยยังคงนั่งกินข้าวอยู่ที่บ้าน ถ้าเธอรู้ว่าตอนนี้แฟนของเธอกำลังอยู่ตามลำพังกับเพื่อนสนิทของเธอในห้องใต้หลังคา เธอจะรู้สึกอย่างไร?

ยามเที่ยงของฤดูใบไม้ผลิ อบอุ่นและอ่อนโยน สดชื...