Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1631

ยางอวี่พยายามอย่างยิ่งที่จะลืมตาขึ้น ในห้องไม่มีใคร แต่ประตูเปิดแง้มเป็นช่องเล็กๆ

ห้องของยางอวี่มีแสงสว่างอยู่แล้ว เมื่อมองผ่านช่องประตูอย่างละเอียด เขาเห็นดวงตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาที่นี่

"อ๊า!" ยางอวี่สะดุ้งตกใจ พอมองอีกครั้ง ดวงตาคู่นั้นก็หายไปแล้ว

ยางอวี่จำได้ว่าตัวเองปิดประตูไว้แน่นอน

ยางอวี่ย...