Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 1152

คิ้วของหยางอวี่ขมวดเข้าหากัน เขาหยิบพู่กันขึ้นมาพิจารณาอย่างละเอียด มันช่างเรียบง่าย เก่าแก่ แล้วเขาก็มองดูจานหมึก มันค่อนข้างหนัก ไม่เหมือนของที่ทำจากหิน แต่ก็ไม่ใช่หยก ขณะที่หยางอวี่กำลังจะวางจานหมึกและพู่กันกลับที่เดิม เขาสังเกตเห็นตัวอักษรไม่กี่ตัวใต้จานหมึก เขียนอย่างลวกๆ แตกต่างจากตัวอักษรจี...