Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 101

ไป่เสวียอ้าปากค้าง ไม่อาจเชื่อในสิ่งที่ครูหยางพูด น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาทันที ไม่มีใครเข้าใจเธอ แต่หยางอวี่กลับเข้าใจ ไป่เสวียโผเข้าไปในอ้อมอกของหยางอวี่แล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น!

"แต่หนูต้องรู้นะว่า ถ้าหนูเข้ามัธยมปลายหรือมหาวิทยาลัยไม่ได้ ก็จะไม่มีโอกาสได้ออกไปจากที่นี่ ไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับดนตรีที่...