Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 529

ภาษาไทย

วังเจี้ยวอี้มองฉันอย่างลึกซึ้ง สีหน้ายังคงจริงจัง

"หลินหยาง ฉันพูดออกมาแล้วไม่กลัวคุณหัวเราะหรอกนะ" วังเจี้ยวอี้ค่อยๆ ก้าวเดิน เสียงเอื้อนเอ่ยอย่างนุ่มนวล "ก่อนหน้านี้ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันท้อแท้แค่ไหน ฉันมีความฝันอยู่เสมอว่าอยากเป็นนักออกแบบเสื้อผ้าที่ประสบความสำเร็จ เลี้ยงชีพตัวเองได้ด้วยคว...