Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 525

พวกนักเลงได้ยินคำพูดเย็นชาของผม ตึงตัง ตึงตัง พวกมันคุกเข่าลงพร้อมกัน ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ ได้แต่ก้มหัวโขกพื้นปึงๆๆ

"พี่หยาง พวกเราออกจากบ้านมาลืมเอาสมองมาด้วย เป็นความผิดของพวกเรา ขอพี่ไว้ชีวิตพวกเราสักครั้งเถอะครับ"

นักเลงร่างใหญ่พูดขณะโขกศีรษะอ้อนวอน ผมเหลือบมองมันอย่างดูแคลน

"แต่ละคนตบหน้าตั...